Nad mostem Karola zapada już zmrok I święci ze smutkiem się patrzą To Karel do nieba się zbliżył o krok To Karel opuszcza swe miasto Odchodzi jak dawniej W nieznany mu świat I paszport ma znów w jedną stronę Przed bramą przywita go Sam Chrzciciel Jan Przed bramą zatańczy Salome Odchodzi jak przyszedł bez fanfar i barw Bez niepotrzebnego hałasu Chciał jeszcze zaśpiewać Chciał na straży stać Lecz już nie starczyło mu czasu Ostatnim westchnieniem do nieba się wzniósł Uleciał na skrzydłach motyla Uleciał spomiędzy jarzębin i luf Gdy wolność się w bólach rodziła Nad mostem Karola zapada już zmrok I mgły nad Wełtawą już nikną To Karel do nieba się zbliżył o krok Być może troszeczkę za szybko Żegnała go Praga Pożegnał go świat Pożegnał go pewien literat A szpicel jak dawniej W knajpianych tkwił drzwiach I rozdział kolejny otwiera